Bohaterowie mangi: Łowca wampirów 7

.

muja kina i ayano aishi

Poprzednia część:
https://ubieranki.jeja.pl/19917,bohaterowie-mangi-lowca-wampirow-5.html

''Gdy Trwa Wojna'' :

Postanowiłem się wrócić, nie wiem czemu. Powinienem traktować Kaguyę jako wroga, ale nie potrafię.
Zapukałem do chatki, otworzyła mi dziewczyna imieniem Aiko. To dosyć miła osoba, lekko socjopatyczna, ale nadal urocza i niewinna.
- Ach, witaj. Co cię do mnie sprowadza? - spytała.
- Przyszedłem zobaczyć co z Kaguyą - odpowiedziałem - Więc... - dodałem.
- Tak, możesz wejść. Zapraszam - uśmiechnęła się do mnie, co rzadko robi.
Nagle kobieta odwróciła się w moją stronę.
- Keiichi, czemu zostałeś? - spytała - Wiesz, sama dam sobie radę... - powiedziała.
- Odprowadzę cię w bezpieczne miejsce, będziesz się pewnie czuła osłabiona - mówiąc to spojrzałem na podłogę, by nie stworzyć kontaktu wzrokowego.
- Och. Ja... - nie dokończyła.
- Poczekam - po czym usiadłem. Widziałem jak Aiko opatrywała jej ranę.
Gdy już było po wszystkim Kaguya wstała i podeszłą do mnie. Patrząc mi w oczy powiedziała:
- Nie zmieniłeś się, Keiichi. Nadal jesteś taki sam, wiesz? - tym razem jej uśmiech wyglądał tak prawdziwie. To już nie był ten wcześniejszy, tylko inny.
- Wiem - przytaknąłem.
- Keiichi - powiedziała Aiko. Spojrzałem na nią, a ta przytuliła mnie - Dziękuję, że przyprowadziłeś panią Kaguyę tutaj, to czyni cię dobrym człowiekiem - po czym odeszła.
- Widzisz? Nawet ona to wie - po czym kobieta wyszła. Chwilę stałem i zastanawiałem się, ale poszedłem za nią.

Następna część:
[Dodam jak ograniczenie we wstawianiu obrazków mi zniknie, tak samo z obrazkiem tutaj. Jutro się pewnie pojawi ;)]

,,Czarne Serce'' cz.7

Poszłam do lekarza. Na szczęście Ran mnie przyjęła.

- Twoja siostra miała o wiele gorszą sytuację. Trzeba było ją od razu, jak tylko rodzice ją odnaleźli.
- Widziałam. Ponad połowa lewej ręki. Musiała okropnie to przeżyć, ale jej się nie pytałam.
- Za to ja zrobię to za ciebie. Co się dokładnie stało tej nocy?
- Och, widziałam, że tata był zajęty i nie ma czasu, żeby ze mną porozmawiać jak zazwyczaj, kiedy powracałam, więc postanowiłam odwiedzić dziadka, którego dom znajduje się w głębi lasu. Wtedy z nikąd wypadł jego agresywny pies, który mnie ugryzł o tutaj. Próbowałam z nim walczyć, ale nie dało to żadnych rezulatów. Dopiero jakiś mężczyzna go odgonił. Mgła była gęsta, więc nie mogłam stwierdzić kto to był. Mogę ci zadać kilka pytań?
- Oczywiście, ale najpierw posłuchaj, co ja chcę ci powiedzieć. Od zawsze chciałam zabić tego samoluba Theodora.
- Jeszcze niedawno nie uwierzyłabym w istnienie wampirów, dlatego jestem trochę zdezorientowana... Jak to w ogóle funkcjonuje? Dlaczego tam mało osób o nich wie? Kim są oni?
- Wampiry żyją w społeczności takiej jak nasza, ale jest ona w ukryciu. Mają własne prawa, urzędy, władców. Żyją tak jak my, tyle że ludzie są dla nich zwykłym pożywieniem. Niektóre z wampirów nie chcą żywić się ludźmi, ale jest ich dość mało. Łowcy wampirów to zazwyczaj osoby, które straciły kogoś bliskiego przez te potwory...
-Ty też kogoś straciłaś?
-Tak, ale to nie jest dobry moment na tę rozmowę. Idź już. W sumie.... Theodor A. Marsall miał jakąś sprawę z moim ojcem, lecz nigdy nie powiedział. Gdy wychodził gdzieś w środku nocy nie wspominał gdzie idzie, ani na jak długo, ale mi za każdym razem mówił, że widzę go ostatni raz, że może już nie wrócić. I tak się stało. Sprawcą był właśnie pra pradziadek Momitera. No nic, czasu nie da się cofnąć, prawda? Przy okazji, daję ci swój naszyjnik, żebyś dzięki nim nie stała się wampirem, chociaż wiem od niektórych ludzi, że syn Momitera to dobry chłopak i na pewno niczego podobnego by nie był w stanie zrobić.
- Jasne, dziękuję pani. - posłałam jej radosny uśmiech, wychodząc z pokoju.

Last forever #7
Kiedy doszłam do domu ręka okropnie mi spuchła, a rana zaczęła szczypać. Po wejściu do środka od razu pobiegłam na górę, by mama opatrzyła to czymś, jednak w drodze na drugie piętro zatrzymała mnie nasza gospodynia – Madam Millein. Po części jest jasnowidzem, dlatego też potrafi przewidzieć, czy to co za chwilę zrobi ktoś z naszej rodziny nie będzie jakimś zwyrodnieniem. Owszem, nie jest to rozsądnym wyjściem prosić o pomoc mamę, zwłaszcza kiedy ta nie wie o tym, że poszłam do dziadka akurat w nocy, a poza tym mama blednieje, kiedy widzi chodź troszeczkę krwi, więc staruszka natychmiast rzuciła miotłę na podłogę, po czym zaciągnęła mnie za nadgarstek do biblioteki – inaczej miejsce skupienia. Gdy sięgnęła po bandaż, opaskę uciskową i maście zaczęła zachwywać się podobnie jak mama – wypytywała się mnie o każdy mały szczególik. Nie mogłam powiedzieć jej, że przyjaźnię się z chłopakiem, który mieszka na samym końcu osiedla. Ona zawsze była przeciwna Momiterowi bo z pochodzenia jest wampirem i to on musi znościć wszystkie błędy, które popełnił jego pra pradziadek, szkodząc ludziom. W zasadzie on nie ma nic do tego, jednak wszyscy starsi ludzie uważają, że skoro jest jego pra prawnukiem, jest taki jak on – nie koniecznie.

-Rana już prawie całkiem się zagoiła, będziesz żyła - odparła, kończąc zakładanie nowego opatrunku.
-Wiesz... mogę zadać ci kilka pytań?
-Dawaj.
-Jeszcze niedawno nie uwierzyłabym w istnienie wampirów, dlatego jestem trochę zdezorientowana... Jak to w ogóle funkcjonuje? Dlaczego tam mało osób o nich wie? Kim są łowcy wampirów?
-Wampiry żyją w społeczności takiej jak nasza, ale jest ona w ukryciu, dlatego ludzie często nawet nie wiedzą, że mają do czynienia z wampirem. Wampiry mają własne prawa, urzędy, władców. Żyją tak jak my, tyle że ludzie są dla nich zwykłym pożywieniem. Niektóre z wampirów nie chcą żywić się ludźmi, ale jest ich dość mało. Łowcy wampirów to zazwyczaj osoby, które straciły kogoś bliskiego przez te potwory...
-Ty też kogoś straciłaś?
-Tak, ale to nie jest dobry moment na tę rozmowę. Idź już.

Kiedy rana nagle jest z drugiej strony XD

Weszłam do środka i zobaczyłam kobietę która, opatrywała właśnie jedną z ich strażniczek, strażniczka podziękowała za pomoc i kiedy szła do drzwi patrzyła na mnie wrogo. Przywitałam się i powiedziałam co się stało, wzięła igłę, wacik i kilka różnych innych rzeczy. Przygotowywała jakiś płyn który miałam wypić, miało być to znieczulenie. Wbiła mi igłę w żyłę i wycisnęła jej zawartość, dzięki temu nie stałabym się wampirem. Kiedy już skończyła ja podziękowałam i szłam w stronę wyjścia, ale zatrzymała mnie i dała mi naszyjnik który chronił by mnie od stania się wampirem, ale jednak jeśli chce nim być muszę go zniszczyć w płomieniach tak jak się zabija wampiry.

''Krwisty świat'' cz.7
Obudziłam się u obcej dziewczyny.W szoku, że tamto to był tylko sen gwałtownie wstałam przez co rana się otworzyła.Dziewczyna zmartwiona kazała mi usiąść i jeszcze raz zabandażowała ranę.Długi czas rozmawiałyśmy.Ma na imię Aiko.Zapytałam kto mnie tu przyniósł.Powiedziała, że Arata.Okazało się, że ta dziewczyna zna Arate i jest zaprzyjaźniona z wampirami ale sama nie jest tą bestią tylko człowiekiem.Opowiedziała mi swoje pierwsze spotkanie z nimi.Gdy była małą dziewczyną wpadła przez przypadek do kanału. Bardzo się bała i płakała.Po chwili pojawił się wampir.Wiedział, że dziecko jest niegroźne więc nie bał się jej.Dziecko też się go nie bało, a nawet przywiązało się do niego. Wampir uratował ją.Aiko odpłaciła mu się tym samym. Uratowała go od łowców.Wampir zaprowadził ją do ich kryjówki i przedstawił innym wampirom w tym Aracie.Aiko od tej pory była wychowywana przez te bestie,ponieważ była sierotą.Gdy nałożyła opatrunek powiedziała,abym opuściła jej dom, ponieważ zaraz zjawią się tu wampiry.Jak powiedziała tak zrobiłam.Podziękowałam jej i wyszłam z chatki.

,,Gdy potwory atakują'' cz.7
Machiko poszła szybko do lekarza. Rana była bardzo głęboka, ale udało się coś zaradzić.

Black Shadows #7

Margaret lecząca Vivienne

;]

Dać do poprzednich częśći??

krwawe łowy cz.7
Dom przyjaciółki kassie.
Kassie w miare możliwości przybiegła do domu jinx. Co jakiś czas z osłabienia sie przewracała....ale wsawała i biegła dalej. Aż doarła do celu.
-o matko kassie!! co sie stało?!
-cześć jinx-powiedziała z usmiechem
-wchodź musze ci to opatrzeć!
Jinx była bardzo mądra. Miała dryg do leczenia (zarówno fizycynego jak i pszchicynego...to od niej kassie zaciągała wiedze psychologiczną) Opowiedziała jej co ją spotkało ale nie ujawniła nadmiernej ilosci faktów.
-co?! Dobrze że im zwiałaś...tylko czekałam na ten moment!
-co sie działo jak mnie nie było?
-o dziwo ataki ucichły...ale mi coś tu śmierdzi...dobrze że jesteś to bedziemy z nimi walczyć...
"a więc to prawda" pomyślała. Jej krew jest ratunkiem dla miasta...
-jinx ja... ja musze tam wrócic...-powiedziała ze smutkiem
-że co?? dlaczego?!
-bo...widzisz...to przezemnie...
Jinx tylko spojrzała na nią pytająco
-no...ja zostając z nimi i dając swoją krew...no zaprzestają ataków
Jinx zbladła ale potem dziwnie rozjaśniała
-A może to ten wampir zakręcił ci w głowie?- spojrzała na nia zawadiacko
-c-co?! tobie sie juz w głowie pokreciło!
-aaaa widze ze cos krecisz...no wiec jaki jest??
-co? czemu o to pytasz?!
-oj weź...szczera rozmowa miedzy kumpelami...przeciez nikomu nie powiem. No co? Przystojny jest??
-no cuż...tego mu odmówić nie moge...
gadały o rinie do późna. nagle jinx dostała wiadomosc o kolejnym ataku...i kolenym...i 2 kolejnych/...
-kurde faktycznie...odkąd wruciłaś ataki sie zwiekrzyły...
-ehh...dziekuje za wszystko ale pójde już
-ej! nigdzie nie idziesz...!
-jinx ja to rocie dla wszystkich...załatwie ci bezpieczne odwiedziny ;)
-ok pa :(- niechetnie sie pozegnała chciała isc z kassie ale ona prosiła aby została...
-teraz mają żer....prosze zostaN i obiecaj że nic ci nie bedzie
-to ty mi obiecaj...
-masz to jak w banku
pobiegła strone rezydencji

"Julka zostaje Łowcą Wampirów #7"

Kiedy Sabrina opatruje mi ranę, która magicznym sposobem znalazła się na prawej ręce mimo, że była na lewej prowadzimy w sumie najzwyklejszą rozmowę.

- Masz na siebie uważać, Kołtun - poucza mnie Sabrina. - Nie biegaj tak do wszystkich co wyglądają jak postacie z anime.

- Dobra, dobra Unicorn-Senpai, zastanowię się - mówię śmiejąc się.

dopiero teraz zauważyłam, że ona najpierw miała ranę na lewej ręce a tutaj ma na prawej XD

,,Nie uciekaj, bo i tak cię złapię.``
- Powinna panienka bardziej uważać.
- Tak, wiem.
- Rana nie wygląda na poważną. Myślę, że raczej nie chciał ci zrobić krzywdy.
- Nie chciał zrobić krzywdy?!
- W każdej chwili mógł cie zabić. Podejrzewam, że zrobił to wielokrotnie, więc jeszcze jedna osoba nie zrobiłaby mu różnicy.
- Powiedział, że potrzebował pilnie krwi.
- Hm? Ciekawe..
- Nie mów nikomu o moim wydarzeniu.
- Oczywiście. Tak jak zawsze, panienko...- wyszła, ja się ubrałam i zrobiłam to samo.

;)

CZĘŚĆ 7

To moje... Proszę o ocenkę ;3

Wampirzy świat #7

Historia K.N.P.L.Ł
Kerry po udwaniu Wampira postanowiła ciec z zamku i wrócić do domu do mamy i starszej siostry Tae

,,Saki - łowca wampirów'' cz.7
Saki poszła do lekarza, który jedyny w królestwie przyjmował w wieczornych godzinach. Przyjęła ją pani Yayoi.
- Więc, co się stało? - spytała lekarka
- Ja...byłam na misji i...wampir....
- Tak, tak, rozumiem. To prawda, że w naszych czasach jest strasznie dużo wampirów i mają one bardzo duże możliwości.
- Tak...
- Nigdy nie wiadomo gdzie się czai jakiś wampir...
Pani Yayoi zbadała dokładnie Saki i pozwoliła jej iść do domu.

Wie ktoś może w jakim wieku dzieje się "akcja" gry?

"Krwawa Miłość"5
-Nie powiem nikomu panno Smith,to nasza tajemnica.- powiedziała Kathrina pielęgniarka -Nie mogę w to uwierzyć będę wampirem,gdyby mama i tata wiedzieli...- -Nie mogą wiedzieć Marissa !To niedopomyślenia ,nie mów o tym nikomu.Dobrze?- -Dobrze...-odpowiedziała Marissa.

"Ta inna"

Wampir i dziewczyna #7

Lowca wampirow #7